در دامداری­ های مدرن و صنعتی به منظور دستیابی به حداکثر راندمان تولید، استفاده از دانه های غلات (کنسانتره­ ها) افزایش چشمگیری داشته است که به واسطه تجزیه سریع در شکمبه می­ تواند موجب بروز اسیدوز در شکمبه شوند. با در دسترس قرار گرفتن مقدار زیاد مواد نشاسته­ ای حاصل از دانه­ های مصرف شده، رشد لاکتوباسیلوس­ ها (تولیدکننده اسید لاکتیک) به صورت فزاینده ­ای افزایش می­ یابد؛ در این حالت، تجمع اسید لاکتیک از طرفی موجب تغییر جمعیت میکروبی شکمبه ( لاکتوباسیلوس قادر به تکثیر در pH پایین است در صورتی که سایر میکروارگانیسم ­های شکمبه توانایی بقا و تکثیر در این شرایط را ندارند) و کاهش قابلیت هضم فیبر شده و از طرفی در مسیر تولید اسیدهای چرب فرار (VFA) اخلال ایجاد می ­کند که متعاقبا کاهش چربی شیر و کم شدن تولید را به همراه دارد.

 به دلیل تجمع بالای اسید لاکتیک میکروب­ های مرده و سلول ­های فرسایش یافته شکمبه، مقادیر زیاد اندوتوکسین و هیستامین در خون آزاد می­ کنند و عروق کوچک در حال رشد دیواره سُم را تحت تاثیر قرار می­ دهند که زمینه­ ساز لنگش در دام می­ شود.

در نتیجه به منظور بهبود کیفیت و کمیت شیر و حفظ سلامت شکمبه، ضروری است که مدت زمان­ هایی که pH شکمبه به زیر 5/8 افت می­ کند به حداقل برسد. مجموع عوامل ذکر شده ضرورت استفاده از بافرها را در دامداری نوین خاطر نشان می­ کنند.

پروباف:

پروباف یک بافر پیوسته رهش است که حاوی ترکیب منحصر بفرد از مواد مختلف با انحلال­ پذیری متفاوت می ­باشد که می ­تواند pH شکمبه را در مدت طولانی در محدوده مناسب فعالیت میکروارگانیسم­ های شکمبه ­ای حفظ کند. به علاوه به خاطر خاصیت آلکالایزری که پروباف دارد توانایی بالایی برای جذب و خنثی­ سازی مقادیر مازاد اسید داشته و گزینه مناسبی برای درمان اسیدوز است.